Na początek naszej rozmowy proszę dokończyć zdanie: Dziś jest środa i jestem w drodze z….

Dziś jest środa i jestem w drodze z Belgii i wiozę ładunek ADR w postaci różnego rodzaju chemikaliów, który jest przeznaczony dla drukarni w Błoniu pod Warszawą.

Osoby pracujące w transporcie drogowym które cię znają, zapytane o Iwonę Blecharczyk, zawsze
podkreślają; to bardzo pracowita i twardo stąpająca po ziemi osoba. Kiedy ostatnio miałaś okazję
stwierdzić: Nigdzie nie muszę jechać, chcę w pełni nacieszyć się pięknem miejsca w którym teraz jestem?

W zasadzie odkąd jeżdżę własną ciężarówką, zawszę mam możliwość aby po rozładunku tak zrobić, jednak rzadko sobie na to pozwalam, bo wychodzę z założenia że ciężarówka ma jeździć i na siebie zarabiać. Ostatnio zrobiłam sobie wolne chyba dwa miesiące temu i było to na Sycylii, na której byłam pierwszy raz w życiu. Udało mi się dostać ładunek do rafinerii w Katanii i po rozładunku wróciłam na strzeżony i bezpieczny parking na którym wcześniej nocowałam. Udało mi się spędzić tam kilka dni podczas których głównie zwiedzałam okolicę oraz „przejadałam” się przysmakami sycylijskiej kuchni. Kupiłam oczywiście lokalne wino i po załadowaniu ciężarówki sycylijską ceramiką przeprawiłam się na kontynent, gdzie załadowano mi na przyczepę włoski makaron. Cały ten ładunek zawiozłam do Danii. Poprzednią taką przerwę zrobiłam sobie we wrześniu ubiegłego roku. Z okazji urodzin wynajęłam sobie w Salonikach osobówkę i przez weekend pojeździłam po plażach. Po tych sycylijskim „urlopie” stwierdziłam jednak, że takie długie przerwy są nie dla mnie, bo mam wtedy wrażenie że marnuję czas. Wolę jednak dwu-trzydniowe przerwy robione w miejscach które mi się spodobają.

Jak zmieniło się twoje życie z chwila gdy przestałaś pracować w firmie zajmującej się transportem ponadgabarytowym i przesiadłaś się do własnej wymarzonej ciężarówki?

Początki były bardzo trudne i wspominam je jako prawdziwy „hardcore”. Bałam się praktycznie wszystkiego, począwszy od tankowań aż po uiszczanie opłat. Auto było nowe i nigdzie wcześniej nie było. Co prawda korzystam z urządzenia, którym można płacić za przejazdy w różnych krajach, ale nawet w Unii nie wszystkie z nich są nim objęte, więc trzeba się było czasem zaopatrywać w lokalne rozwiązania. Pierwszy miesiąc był więc strasznie ciężki i pełen nerwów. Teraz minęło już dziesięć miesięcy odkąd jeżdżę na własny rachunek i z każdym miesiącem jest coraz lepiej. Nie jestem już tak zestresowana, ale z drugiej strony mam zdecydowanie więcej na głowie. Muszę też więcej rozmawiać i spotykać się z ludźmi, co dla mnie jako samotniczki nie jest łatwe. Gdy pracowałam na gabarytach to moje kontakty ograniczałam do kolegów z teamu. Teraz ze względu na częste zmiany przepisów muszę ciągle konsultować się z prawnikami, księgowymi. Z drugiej zaś strony mogę nacieszyć się wolnością. To pozwala mi decydować kiedy i dokąd wyjeżdżam i co wiozę. Nie oznacza to wcale że teraz mniej pracuję, bo tak naprawdę pracuję jeszcze więcej. Teraz mnie to cieszy i daje ogromną satysfakcje, ale dobrze pamiętam ile stresu i niepewności kosztowało mnie podjęcie decyzji o zamówieniu własnego auta.

Zawsze podkreślałaś że prowadzenie ciężarówki daje wolność. Czy w czasach ostrej konkurencji na rynku przewozowym, gdy jest się nie tylko kierowca ale i przewoźnikiem pozostało jeszcze coś z tej wolności?

Teraz dopiero gdy jestem „na swoim” to widzę te wolność. Owszem, jest o wiele trudniej i muszę więcej myśleć o finansach, ale mam przeogromne szczęście współpracować z człowiekiem, który ma taką sama pasję do logistyki jak ja mam do „trakerki”. Nie jest łatwo, jednak ostatnio zrobiło się jeszcze trudniej, bo ceny paliwa ciągle rosną a stawki za fracht jakoś za nimi nie. Mam jednak szczęście i na koniec miesiąca zawsze mi się jakoś zamyka. Przez te jedenaście lat napatrzyłam się jak funkcjonują firmy przewozowe i wiem dobrze w jakiej są teraz sytuacji. Ja mam to szczęście, że transport nie jest moim jedynym źródłem dochodu. Gdyby nie daj Boże moja działalność związana z transportem przestała się opłacać, to zawszę mogę wrócić do pracy jako kierowca. Jestem także influencerką, co daje mi pewien luz finansowy w tych ciężkich czasach i mogę cieszyć się wolnością. Zawsze jednak zaprzątam sobie głowę tym, czy mam wszystkie wymagane dokumenty. Ostatnio miałam kontrolę wioząc ADR i zdawałam sobie sprawę że mam wszystko o czym wiedziałam, ale prawo w transporcie zmienia się tak często, że mogłam o jakichś nowych wymogach się nie dowiedzieć. Co prawda współpracuję a Agencją Bezpieczeństwa Transportu z Rzeszowa, która dba o to żebym na bieżąco o wszystkim była informowana, ale to zawsze jest stres. Na szczęście kontrola przeszła bez problemu, choć potem śniło mi się, że w dostałam jednak mandat. Jak więc widać te zmartwienia nachodzą człowieka nawet w snach…

Cały artykuł możecie przeczytać w nr 1/2022 magazynu on-line Truck & Trailer